Home Ballina Olivera Stankovska

Olivera Stankovska

2943
0

 

 

Olivera Stankovska was born in 1963 in Skopje, R.Macedonia.

Author of the poetry collection” A Conversation with life” ,which brings an award-Beacon Literary for 2013, and new unpublished “Playing with life”.

As author of poetry which has been translated into English, receives an award ACE Poet from Axlepin Publishing website – “Unite and Diverzity in the ARTS” – 2013.

Her poetry finds a place beyond the limits, in the collection “Vrshachki poetic meetings” 2015 and 2016 in Р.Serbien, and other poetic meetings.

In her free time she is occupied with painting on porcelain, glass and amateur photography. She has received a certificate of gratitude and recognition by the Handicraft Chamber of Macedonia.

She lives and works in Kriva Palanka, R.Macedonia.

Olivera Stankovska – Kriva Palanka, R.Makedonija

e-mail ostankovska@yahoo.com

Биографија

 

Оливера Станковска е родена 1963 год. Во Скопје, Р.Македонија.

Автор е на збирката поезија „Разговор со животот“, која носи награда- Книжевен светилник за 2013 год и нова необјавена „Во игра со животот“.

Како автор на поезија која е преведена на англиски јазик добива награда ACE Poet from Axlepin Publishing website – “Unite and Diverzity in the ARTS” – 2013.

Нејзината поезија наоѓа место и надвор од границите, во зборникот „Вршачки поетски средби“ 2015 и 2016 во Р.Србија и на други поетски средби.

Во нејзиното слободно време таа се занимава со сликање на порцелан,стакло и аматерско фотографирање . Има добиено благодарница и признание од страна на занаетчиската комора на Р.Македонија.

Живее и работи во Крива Паланка, Р, Македонија.

Оливера Станковска – Крива Паланка, Р.Македонија

e-mail ostankovska@yahoo.com

 

Кругот на љубовта

 

Убавината околу нас

раѓа љубов,

љубовта ја впиваат очите,

очите даруваат погледи,

погледите го говорат

она што го премолчува тишината,

тишината ја шири љубовта

вгнездена во убавината околу нас-

убавината е љубов или љубовта е убавина!?

 

Дел од душата

 

Кога животот ја грицка душата

како црвот зрелото јаболко,

 

тешко воздивнувам пред прашањето:

кој дел од душата останува?

 

Дали оној што носи гнилеж

кој тлее и полека согорува

чекајќи го тажното ехо на камбаните,

или

она мало, но значајно парче

од кое се‘ уште извираат чудни сили

кои во одекот на гласот

се прикрадува во длабоката тишина

и се‘ уште прелистува слики,

преслушува зборови недоречени,

болки непрежалени

и населува мигови

во кои солзата се колеба

да го започне своето патување

од аголот на окото

за да не‘ оживее со насмевка

за благи сеќавања

и топли спомени,

 

И со насмевка блага, тогаш

тивко се прашувам:

 

Дали солзите ги лечат раните,

ги премиваат нивните траги

или се само оддишка на мигот!?

 

Љубовта наша непресушна

 

Сега, кога снагата ја губам

милостина

од твоето срце барам

 

да ме вивне до белите облаци,

да ја исткае љубовта наша непресушна

на синиот небесен свод –

помеѓу времето и просторот,

помеѓу болката и задоволството,

кои одвреме навреме

се поигруваат со душите наши.

 

Милостина

од душата моја бараш,

сега, кога снагата ја губиш

и храброст имаш да го прифатиш

она што неможеш да го промениш.

 

Раце си подаваме,

дланките си ги преклопуваме

и љубовта наша цврсто ја стегаме

в молитвата

која од Божјиот глас ја бараме.

 

Љубовта е вечна

 

Единствен мој,

љубовта не умира,

таа никогаш не умира.

 

Во нејзина чест да затанцуваме со животот,

да чекориме со перото

во книгите на воздишките

и се со нас да започнува и да завршува.

 

На изгреј сонце, јас

мечтите немирни ќе ги поканам-

венец од зборови да сплетеме

и низ шепотот со него да те закитам.

 

Ти,

на зајдисонце

соновите ќе ги гушнеш,

од напластеното минато ќе ги пробудиш

и со боите на животот

ликот мој, со зборови ќе го насликаш.

 

Та понесени од љубовна магија

таму некаде-

во безвременскиот простор,

каде далечината е блиска,

а невозможното е можно,

стиховите ќе се сретнат

и како две звезди од различни неба

созвездие и судбина ќе бидат.

 

и тогаш, времето ќе запре,

а ние повторно ќе се родиме.

 

Не, единствен мој,

љубовта никогаш не умира.

 

 

 

 

Circle of  love

 

The beauty around us

gives birth to love,

love is soaked up by the eyes,

eyes bestow glances,

eyes speak when silence is quiet,

silence spread love

nestled in the beauty around us-

beauty is love or love is beauty!?

 

Part of the soul

 

When the life

nibbles the soul

as the worm the ripe apple

(outside pink, inside rotten)

I’m having a deep sigh in front of the question:

Which part of the soul does it stay?

That one which brings rottenness

and inhabits inside the lifeless body

with overcame life instincts

which smoulders and combusts slowly

only waiting for the echo of the church bells

or

that small but important part

where there is still strange powers’ string from

which in the echo of the voice

which hides in the deep silence

still looks through pictures

examines unspoken words

not getting over sorrows.

And inhabits moments

when the tear doubts

to start its own journey

from the corner of the eye

throughout the furrows of the faded face

from the corner of the thirsty lips

to revive to the smile

for mild memories

and warm unforgettable remembrances

and with mild smile

I’m asking myself quietly

Do the tears cure the wounds

wash through their prints

or

is the only a rest in a part of moments?

 

Our endless love

 

I’m looking for charity

from your heart

now

when i’m losing my power

to take me high in the sky

to weave our endless love

into the blue sky

between time and place

between pain and pleasure

which time to time

plays with our souls

You are looking for charity

inside my soul

now when you are losing your power

and courage

to accept

the things you cannot change

We gave our hands

and we fold palms

we tight our love strong

with the pray

when we are searching it from God’s voice.

 

Love is eternal

My only,

love does not die,

love never dies.

 

In her honor

let is dance with life,

let is walk with the stylus in the books of sighs

and everything to begins and ends with us.

 

At sunrise, I will invite the restless imaginins-

to twine a wreath with words

and through whisper to adorn you with.

 

At sunset, you will cuddle the dreams

and woke them up from the layered past,

and with the colors of life,

you will paint my visage with words.

 

Somewhere camed away by love spell-

in a timeless space, where the distance is close

and the impossible is possible,

the verses will meet like two stars from different skies,

and they will be constellation and destiny.

 

And then, the time will stop

and we will be re-born again.

 

But no my only,

love never dies.

 

 

Photos below are done by Brendan Banko- Slovenia

 

 

 

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here