Home Ballina Ana Pejović- Montenegro

Ana Pejović- Montenegro

1611
0

Biografia

Ana Pejoviq u lind në Nikshiq, Mal i Zi. Ajo është magjistre e shkencave të letërsisë, dhe kandidate për PhD në fushën e Teorisë së Artit Modern. Ajo ka shkruar poezi qysh si fëmijë. Pejoviq ka publikuar koleksionin e mëposhtëm të poezive:

Poetika e abusrdes – 2006

Ecja e ushtarëve udhëheqës – 2012

Mos I prek rrethat e mi – 2017

Asaj iu ndan këto çmime:

Çmimi për letërsi “Zaloga” – për koleksionin e parë të poezive (Poetika e absurdes, 2006)

Çmimi për letërsi “Mirko Banjeviq” për poezi – Mos i prek rrethat e mi – 2017

Çmimi për letërsi për poezinë më të mirë të dashurisë “Drita e kuqe e rrugës” Mrkonjniq Grad, 2018.

Ajo ka publikuar një numër të madh të artikujve shkencor në Mal të Zi dhe jashtë vendit. Është anëtare e Rrjetit Shkencor të Ministrisë së Shkencës në Mal të Zi. Me kombësi është malazese, dhe anti-fashiste me zgjedhje.

Ajo jeton në Nikshiq dhe Cetinë. 

Fjalë

Përmes fjalëve rrjedh gjithcka dhe në fjalë kthehet,

Sikur dhoma e bardhë

Kordon i mëndafshtë për kaftanin tënd të osmanlive

Si dëshirë kokëfortë e gishtave

Që kruhen, lëndonjë dhe shpojnë

Gishta që kërkojnë për majen e malit të hënës

Që të kolapsohen

Në përqafim

Në prekje

Në vallëzim

Në kufijtë e atdheut

I cili po shitet lirë

Dhe ti je i lënë zhveshur dhe zbathur

I huazauar nga një set shkrimesh

I infektuar nga metaforat

Nga imazhet e mësuara prej zemrës

Së njerëzve, zotërave

Dhe njerëzve shterpë.

Përmes fjalë rrjedh gjithcka dhe në fjalë kthehet,

Sikur pullë e thatë postare

Në të cilën vështirë që mund të shohësh

Mjaftueshëm për të lënduar

Gjoksin tuaj prej luftëtari

Dhe ca brinjë të thyera…

Kush ka nevojë për fjalë?



Ne jemi e vetmja ëndërr

Ne jemi një ëndërr.

Hyjnia e fjalës mbi heshtje,

Jerusalemi i Çliruar

Tek i cili ndryshojmë muret e shpellës

Dorëzohen dhe fytyrat e përpëlitura të

Parardhësve

Manteli i detit anash horizonitit,

Përmbi carcafëve të mirë që dridhen.

Këtu edhe shpirti im po e dëgjon kohën

Të vetëm gjë të shenjtë që nuk e zotërojmë.

Ne jemi një ëndërr.

E vetmja ëndërr pa zogj, role të reja

Pa premtime, pa katedrale gotike.

Më pak kryqëzime të sezonave të vitit,

Nga dashuria dhe vetmia e fundit.

Zoti im,

Vendi ynë i pagëzimit nuk ishte Senat,

Ishtë Dita e Gjykimit e zhveshjes së rrezikshme

Brenda dhe jashtë.

Kishte anticitet, përcarje dhe miniature,

Fati i Skenës Hyjnore, që u pagua për,

Skenën e mëkatëve të zhveshura,

Bregalnica e rikënduar e poshtëruar nga heshtja

Zoti im,

Ne jemi ëndrra pa zogj.

Koha e të shpresuarit

Dhe brtima e shqiponjës dy krenare

Të cilën e puthim, të bashkuar

E të lodhur nga Zërat, Ofertat dhe Përjetësia.







Dosja

Ndërmjet dafinave,

Ndërmjet fjalimeve,

Fletët e thata rëknojnë

Si gramatikë e plagosur

Si përfundim i egër gramatikor i formës

Së fjalëve,

Të njeriut,

Të fatit.

Ndërmjet dafinave,

Ndërmjet fjalimeve të varfëra,

Ndërmjet borxhit të njerëzve,

Shpresa ime zhytet

Për turp,

Për varg,

Për triptikë.

Ndërmjet dafinave të endura

Ndërmjet fjalimeve të shkruara

Lulëzoni dashuritë e mia të vogla

Për kolona,

Për barrikada,

Për ndërtesa.

Mes dafinave të larta

Mes fjalimeve të ndaluara

Janë lindur gjurmët

Grilat

Djajtë e mi

Të padukshëm.

Ndërmjet dafinave të degëzuara

Dhe fjalimeve të padenja,

Poezia ime shumë e trishtë është shkruara

I është dedikuara shpëtimit

Nga të mos diturit

Nga të gjithë diturit

Nga vuajtja.

Ndërmjet dafinave të gjelbra

Dhe fjalimeve të guximshme

Të shkruara në simbole mitike

Pushon dosja ime e pabindur

Për disa Mesia më të trima

Për ca barinj të ri

Brigadierë,

Fakirë të rrugës

Oficerë të qiellit.

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here