Kënga e udhëtarit
Ngjyra e tokës hyri
Në fytyën e mikut
Tonë
Dhe dje e përcollëm
Tabutin duke e ngritur me llërë
Lartë kah qielli
Duke kundërshtuar fundit
Të pashmangshëm
Për herë të fundit
Me secilën ikje
Të ardhme
Zvoglohej bota jonë
E mbidheshme
Ne e dinim se kur një ditë
Edhe ne atje do
të shkojmë
Nuk do të jemi
Të huaj
Fati
E pyeta njëherë
Dajën H.
Kur ke qenë më
I lumtur?
Në luftë, më pëshpëriti,
Turp më vjen haptaz
Ta them
Në luftë birë, çdo ditë
Të rrethimit të Sarajevës
Isha i tejlumtur
Se isha
I gjallë.
Privilegji i së ligës
Kohët e liga janë privilegj
Nëse di të shikosh
Do ta shohësh vijë e mprehtë
E cila ndan dritën prej errësirës
Dhe duhet ta zgjedhësh
Cilën anë do mbash
Dhe për dallim nga të verbërit
Ti nuk do të mund të thuash
Nuk e kam ditur
