I MBËRTHYER NË JEHONËN E GUASKËS BOJËYLBER
Pash se si çdo gjë
në mua sillet
si një Torus, derisa
detin e turbullon
shushurima e valeve
i mori kujtesat e mia te tingullta
dhe jodi i avulluar
i mbushi mushkëritë e mia
plot nikotinë
Puhia mori me vete
aq shume lotë të mi
të tharë si
në qepallat e mia
fletët e palmës spërkatën talkum
Pahije u bëra
si të gjithë të dashuruarit
Papeshë u bëra
duke notuar mes “Atëherë” dhe “Nesër”
Në “Këtutaninë” time jetoj
lundroj me të gjithë të dashuruarit
të cilët asnjëherë nuk
i numërojnë minutat
as Koha ka për ta ndonjë domethënie
Fahredin Shehu
Αιχμάλωτος στην ηχώ του ιριδίζοντος κοχυλιού
Είδα ότι κάθε τι
φέρεται σε μένα
σαν ένα Torus, αφού
την θάλασσα ταράζει
το θρόισμα των κυμμάτων
πήρε τις ηχήρες μου αναμνήσεις
και το εξατμισμένο ιώδιο
μου γέμισε τους πνεύμονες
νικοτίνη
Το αεράκι πήρε μαζί του
τόσα πολλά δάκρυά μου
στεγνά όπως
στα βλέφαρά μου
τα φύλλα του φοίνικα πασπάλησαν πούδρα
Χωρίς σκιά έγινα
όπως όλοι οι ερωτευμένοι
Ανάλαφρος έγινα
κολυμπώντας ανάμεσα στο “Τότε” και το “Αύριο”
Στο δικό μου “Εδώκαιτώρα” ζω
πλέω μαζί με όλους τους ερωτευμένους
που ποτέ δεν μετρούν τα λεπτά
ούτε ο Χρόνος γι αυτούς έχει νόημα
Ana e porcelantë e frymës
Ato vite të largëta
të paluara si shtresa rrasash
të mbuluara me trupat
e njerëzve të cilët i kërkuam
kudo tek sa ato fshiheshin
në ëndrra bojë-ylberi
I kërkuam edhe në frymët
e të përvuajturve
pa e ditur se ata fshiheshin
në anën e porcelantë të frymës
në shëmbëllimet që vulosnin
fatet e pasardhësve në botën
këtë të përgjakur dhe të përvuajtur
në botën këtë e cila s’njeh tërbim
në këtë botë në të cilën
blihet bota tjetër
Η πορσελάνινη πλευρά του πνεύματος
Εκείνα τα μακρινά χρόνια
διπλωμένα σαν στρώσεις πλακών
σκεπασμένα με τα σώματα
των ανθρώπων που γυρέψαμε
παντού και εκείνα κρύβονταν
σε ιριδίζοντα όνειρα
τα ψάξαμε και στις ανάσες
των παθόντων
μη ξέρωντας ότι αυτοί κρύβονταν
στην πορσελάνινη πλευρά του πνεύματος
στις αντανακλάσεις που σφράγιζαν
τις μοίρες των απογόνων στον κόσμο
αυτόν τον αιματηρό και ταλαιπωρημένο
σε τούτο τον κόσμο που δεν γνωρίζει οργή
σε τούτο τον κόσμο όπου
αγοράζεται ο άλλος κόσμος
Palloi i bardhë
U lava në lumin parajsor e,
ai largoi të gjitha ngjyrat që,
drita të më shikojë elegant dhe
unik në mesin e zogjve.
Bishti i hapur.
Erashka e bardhë.
Në secilën pupël nga një dëshirë.
Për një çast nata bie dhe shtrydh,
pikat e tushit të zi rrokullisen,
në kapanxhë përbri rrugës.
Një çift puthet nën hijen e gështenjës së egër e,
unë i hutuar mes ditës dhe natës,
krenar me turpin,
e vulosur në këmbë.
As këngë e as këndim,
vetëm dënesje
Το λευκό παγώνι
Πλύθηκα στο παραδείσιο ποτάμι και,
εκείνο αφαίρεσε όλα τα χρώματα για,
να με δει το φώς κομψό και
μοναδικό ανάμεσα στα πουλιά.
Ανοιχτή ουρά.
Λευκή βεντάλια.
Στο κάθε φτερό από μια ευχή.
Σε μια στιγμή η νύχτα πέφτει και στραγγίζει,
σταγόνες μαύρου μελανιού κυλιούνται,
στο φρεάτιο κατά μήκος του δρόμου.
Eνα ζευγάρι φιλιέται κάτω απο την σκιά της άγριοκαστανιάς και,
εγώ αφηρημένος ανάμεσα στην ημέρα και την νύχτα,
περήφανος για την ντροπή,
σφραγισμένη στo πόδι.
Ούτε τραγούδι ούτε τραγούδισμα,
μόνο λιγμός.
