Graduated from the Political Science Faculty of Ankara University.Earned his Master’s Degree in Public Administration and Public Relations. His five poetry collections were published, and many of his poetry and literary translations appeared in many national and foreign literary publications and anthologies. Attended a number of national and international poetry and literary festivals in the country and abroad, and acting as an organizer for some of them. Received numerous literary awards in the country and abroad. A member of many literary organizations. In May 2016, he was elected to serve for three years on the Executive Board of the Three Seas Writers and Translators Council. He is the Turkey Culture Delegate of the LiceoPoetico De Benidorm.
WHAT STRANGE THING
IS GOING ON INSIDE ME?
I would be very surprised not to notice there is something strange going on inside me! It is always a clash of the ordinary and the out of the ordinary when it comes to the personal inner life of my existence. I am not a simple machine or entity. I carry in my genes all the experiences my ancestors had until my physical being came into existence.
Generally speaking, our personality has evolved for millions of years in a very strange way. We still possess animal-like intuitions and inclinations. This is from nature’s point of view of survivability: quite a necessary requirement through which we maintain our primordial features such as our egoistic attitudes about feeding ourselves, mating in order to secure the continuity of our species in the disguise of the sexual drive, and defending our lives fiercely in order to survive.
We are capable of many things, good and bad. Does this make us feel or think strange things? By what criteria do we think there are strange things inside us? These are all relative ideas. Socialization makes us a stranger to ourselves. We accept the rules of the group, of society so to speak, the values and norms to be followed. The combination of these usually turns a person into a stranger to his/her (their) nature. But it is also paradoxically true that socialization is not only a necessity for survival, but also a process which alienates us from ourselves.
So eventually we become genuine hypocrites in terms of our individual being and our commonsocial identity. We are neither of them. We oscillate betweentwo extremes. Our primitive being wants to do what is natural, but, on the other hand, we are aware of socialrules directlycontravening our purest desires and drives that crave satisfaction.
That means we live in a constant state of stress. That is why we lose our appetite for many normal functions in life. We abandon our selves and so-called selfish desires and wants. Perhaps this friction gives us the stimulus to express ourselves in subtle ways which most of the time amount to artistic creation.
There is another tendency inside us to find outer and inner peace. We toilto avoid those destructive, barbaric tendencies that are also relevant to our survival instincts. We feel in our deeper selves that we have to conquer others in order to have a chance of survival. We unconsciously fear our friends; loved ones might turn into enemies. That state of mind – it does not matter whether we live in times of peace – makes us easily irritable and unstable creatures in our surroundings. How then can we reconcile our aggressive traits with our peace -searching souls? How come we act evillywhen we could show the most magnificent, merciful and compassionate behavior towards others, even to our adversaries?
Whatever is going on inside our heads, our souls are as complicated as we and the evolution of humankind are. This complexity allows artistsand writers to tap the bottomless volcano inside ourselves to distill the most aesthetic works humans can produce. Unfortunately though, this artistic creativity sometimes has much in common with the art of warfare, with the result that all scientific and artistic endeavors might lead to the entire annihilation of the human species on the planet.
However, there is still a humane way out in this quagmire. We have to make use of the power of our good and well-intentioned side to light our way. Ingenuity is something artistry is very good at in finding ways to express the concerns we all have for ourselves and for posterity.
We have to explore our inner selves much more effectively. Progressively, we would be better off if we didn’t stop sharing what’s going on inside us…
NO COMMENTS FOR COMMENTS
I
i battle with being beaten day and night
my soul gets rest at the end of each fight
the arms might have fallen down on the ground
depth inside me it never gets shallow at any time
if only I could maintain oneness in spirit
let me find your voice, your vision and myself there
II
as close as a breathing
your throat gets dry even though you’re not speaking
in presence of water you may as well forget about drinking
without charging the cells for sensually vibrating
as incognizant attitude was not being damned ignorantly
you can make the sage sweat through the worldly puzzle
you can easily thread the string of time once more
though there is around no passenger of the fantasy world
you would wait for the real or the virtual customer just in case
yes you are right, one day the facts and dreams would meld
III
at once the longings my rise
should the horizon-less dreams be dispatched
not living through them of their own accord
you might fear of sending away mentioned acquaintances
some ones are to unlock the door of unknown world
you might say that you had lived a life
you encounter your memories I did not taste
before you forget about your future
you may as well run to me
who knows
IV
and in effect to race
like mad
despite holes
like a door not letting any wavering pass
in a daring style
V
they sure are the heroes of the legends
in the dusty passages of the history pages
they might be waiting for some ones
the ones with chivalry spirit indeed
they live in the realm of ungrudging folks
their loves come from the purest passions
they like to run to the other side of their world
what if there exists a middle age setting
what difference it could make?
VI
intercontinental voyages made via writing
flying birds commissioned to deliver the mail
though their cargo might be heavy, it is worthy of the toil
thoughts seem to be migratory like those birds
let us conquer through the power of thinking
sacrifices of the universe gone for the spoil
wisdom as well as beauty reside at that place
even though nobody would take or touch them, they are there!
VII
as humans fight with hardships
they talk about intimidation for the desperate
you might as well get your wisdom speak via your most deep
voice
let tam-tam sounds be heard from distance for good news
Say enough for the misery of the human race
VIII
reproaches hand in the vacuum most of the time
complaints tend to be steam-less, voices are pinched
the water of high places do not go down to the plain
though I raised my hands to the sky
i am not one of those who are ashamed of pray
i would not beg, because i deserve it
whetheryou go give it or not
i will always be in pursuit of my claiming right
IX
to live and to write
in the territory of interpretations
to rebel against the universe
and the world where our fates find their ways
due to its uncertainties
to bathe in the same river
even though the water is different each time
to go through the sieve of the hour
to stay on the top sometimes or falling down to the floor
to become cold while being burnt
and to shiver by a warmish contact
BELGRADE DAYS
I – Flowering Petals
crowned as it suits the genesis of the herbs
yielding to an authoritative beauty of her time
desperado bodies rise as the sun gets on the wane
petals come out first to usher the path of flowers
oceans release their tension through chimneys of hype
you and me tend and water a wildish desire
sacrifice of petals seems nothing but a renaissance
as petals in their shade give way to flowers
II – Belgrade’s Birds
the sky shadowed by the hues of the birds of nostalgia
the ancient loving city cried and responded in awe
the girls lined in embraces of much sought affection
drinks gulped in a second with the passage of mania
the stories told on countless accounts
the two rivers even floated with their guilty attention
poets wrote their telling epics all over again
birds of Belgrade flew suddenly in succession.
III – Check With It
daring looks catch the watcher
tons of laughter spill over tasteless feast
kindness never stops performing
years of longing stretches
the ones loved and teased
dirtying the air of suspicion
through a responding reception
to pull the strings
actors of life take on to the stage
the legs shown on the parade
march in unison in places bats scream
palaces house the simplest kind
lines of design scratches time
the courage you have to interpret
that seems to be the hardest one
without checking it out
you are done
IV – Playing To The Horizon
a fiddler comes to town
from afar land even
he forgets piercing timing of years
the audience he expects
falls shorts to any standard
one crazy poet
not mindful of any resentment
he makes himself present
in front of a deserted home
the fiddler and the poet
both take up their instruments
the fiddler becomes the horizon
the poet played their song
V – Poet in the Bus
busses can drive poets nuts
the reason may fly over the clouds
the sentiments tickle minds and fantasies
lovers tend to maintain their senses
as long as a poet in the bus
keeps the promises to lead
a normal life against all odds
the light touch of words
comfort the troubled mind
yet it proves not to be that easy
people in the bus
may go crazy
the minute they become
the poet’s true comrades
VI – Share the Beauty
what comes out of the dearest of thoughts
what makes one to be chilled in the face
of the deepest fear
someone knows better when majority feels otherwise
it seems to be a mirage
of the abandoned hopes
sirens warn off non-holistic happenings
life gets complicated with satisfactions
of displeased souls
though your time shall come of age
when you are ready
to share the beauty
VII – Street Lights in the Night
the street lights loom in the dark
hopes dare to fancy escaping
the alleys narrow your images
street lights streamline my dreams
though the night claims to be young
street lights feel otherwise
you walk along your strangeness
the time frame crisscrosses street lights
in the night
VIII – Two Rivers
emerged and embraced us
their hearts melted in the finest desire
reaching their destined arrival
led to the turbulence in the air
two rivers streamed side by side
bizarre nights and sounds
retrieved their hidden moments
by echoing the centuries of happenings
cried the shepherds of these eternal waters
happy to be lost in their mysterious distance
two rivers have felt forever
the silent wound of being separate
their unstoppable struggle to merge
IX – Two Words
fields of a sustained dream stretch our plainest imagination
there are times one needs to cave in to save the situation
by thinking of void you are well equipped to find
the best of best living inclination
writing a poem of repeatedly suspended fiction
you may be at the heart of hardest creation
again there will be moments for your fanciful aspiration
you can share what is there as you are about to come in
the legendary paths won’t cross your faith in a second’s
running
dealing with the undying desire’s awakening
to peel off the scares you breed in your cutting
whole story might become an issue of a humanistic agony
two words spell out your motto, your stance or whatever
light may be brighter at the tunnel’s end through a beamer
the world rotates on an axis of deceitful talker
two words of choice resonate in POET’S ADORE
HURRICANE TULIPS
The wheel of faith should make life difficult, for some people
might have missed the mold of their humanity
Cast stones, pebbles and the sand may be smashed
under the invisible works of art, indeed
Will there be some cure for aching hearts
eventhetalkative wise seem to be in the dark all the time
Sea sparkles are shining so perfectly on the surface
they are come and go doing it all over again
Their flesh and teeth on the counter of life
and they are slicing tiny hearts, indeed
Writings, words, essence are all flying
going after exhausted winds
without stopping a moment
Stories and fairy tales become alive
in some epic papers
and in the tongue and hands of the bards
A mountain goat gazes from the high of it
as it was drinking the taste and chill of freedom
The clouds are in rings
wandering in the hidden places of the valley
and their rage is erupting from the very bottom
It should be a riddle of nature
distinguishing and fusing the air,
the formula, the water and the fire
Here it was those hurricanes that brought
and made them bring together the tulip bulbs
using the magical formula of the sea fairies
The color of the tulip was being donned with love and enthusiasm
Sometimes navy blue, sometimes pinkish
Hurricanes would not smash
the delicate cheeks of those graceful flower
It was nature that gave birth to both suffering and love
the ones should have known the charm of immortality
it was high time to bury it in the earth
Hopelessness could not be harvested, hope is to be raised
the sheik of bewilderment would not care about
from which creek the water comes down
the water used to flow, so did life
finding its own path by itself
the tulips and the hurricanes
would be kissing all the time
the life itself
and each other…
MESUT ŞENOL
Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesinden mezun oldu. Yönetim ve Halkla İlişkiler alanında yüksek lisans eğitimini tamamladı. Beş şiir kitabı yayımlandı ve pek çok şiir ve edebi çevirisi yurt içinde ve dışındaki yayınlarda yer aldı. Serbest editör, TV sunucusu, çevirmen olan Mesut Şenol halkla ilişkiler, iletişim, topluluk önünde konuşma ve gönüllük konularında eğitimler vermektedir. Yurt içinde ve dışında pek çok şiir ve edebiyat festivaline katıldı, bir kısmının düzenlenmesinde rol üstlendi. Yurt içinde ve yurt dışında çeşitli edebiyat ödüllerine layık görüldü. Pek çok edebiyat kuruluşunun üyesidir. Mayıs 2016 tarihinde Üç Deniz (Baltık, Karadeniz ve Akdeniz) Yazarlar ve Çevirmenler Konseyi Yönetim Kurulu üyeliğine seçildi. Merkezi İspanya’da olan edebiyat Kuruluşu LiceoPoetico De Benidorm’un Türkiye Temsicisidir.
İÇİMİZDE ÖYLE GARİP BİR ŞEYLER OLUYOR Kİ!
İçimde garip bir şeylerin olduğunu fark etmemek beni şaşırtabilirdi! Varlığımın kişisel iç dünyası bakımından sıradan ve sıra dışı olanlar birbirleriyle sürekli çatışıyor. Ben basit bir makine ya da varlık değilim. Genlerimde, fiziksel varlığım bir varlığa dönüşünceye kadar atalarımın bütün deneyimlerini taşıyorum.
Genel olarak belirtmek gerekirse, kişiliğimiz, garip bir şekilde milyonlarca yılda evrimleşmiş. Hala hayvansal içgüdülere ve eğilimlere sahibiz. Bunlar, doğanın hayatta kalma ve kendimizi besleme, üreme ve cinsel güdüler görüntüsü altında soyumuzu ve varlığımızı sürdürme bakımından kendimizi savunma gereklilikleriyle bağlantılı.
İyi ya da kötü olan pek çok şeyi yapma kapasitesine sahibiz. Bu bizi garip şeyleri hissetmeye ve düşünmeye mi yöneltiyor? Kime ya da hangi ölçütlere göre içimizde garip şeyler olduğunu düşünüyoruz? Grubun, belirtmek gerekirse toplumun kurallarını, değerlerini kabul ediyoruz. Bunların birleşimi bir kişiyi, çoğu zaman kendi doğasına yabancı haline getiriyor. Hayatta kalmak için çelişkili bir şekilde sosyalleşme gerekli ama bu süreç bizi de kendimize karşı yabancılaştırıyor.
Dolayısıyla bireysel varlıklar ve ortak sosyal kimlikler açısından bizler sonunda gerçek ikiyüzlüler haline gelmekteyiz. Tek başına bunlardan hiçbirisi değiliz. İki uç arasında gidip geliyoruz. İlkel benliğimiz doğal olan pek çok şeyi yapmak isterken, yalın arzularımız ve güdülerimizin tatmin etmek istedikleriyle doğrudan çatışma içinde olan sosyal kuralların da farkındalığını yaşıyoruz.
Bu da, bizim sürekli bir gerginlik hali içinde yaşamamız anlamına geliyor. Bu nedenle yaşamdaki pek çok normal işlevler konusundaki iştahımız kaçıyor. Özümüzün istediği ve bencil arzu ve istemlerimizi ister istemez terk etmek durumunda kalıyoruz. Belki ve bu sürtüşme bizim kendimizi daha dolaylı şekillerde ifade etmemiz için bir uyarıcı etkisi yaratıyor ve bu da sonuçta bir sanatsal yaratıya yol açıyor.
İçimizde, iç ve dış huzuru arama yönünde bir başka eğilim de bulunuyor. Hayatta kalma güdülerimizle bağlantılı kendi yakıcı, vahşi eğilimlerimizden uzak durmak için çaba gösteriyoruz. Hayatta kalma şansına sahip olmak için, diğer kişileri fethetme duygusuna kapılıyoruz. Barışçıl ya da başka türlü bir zamanda yaşasak da düşünce tarzımız bizi bulunduğumuz çevrede kolaylıkla rahatsız olan ve istikrarsızlık içine giren kişilere dönüştürebiliyor. Öyle olunca bu saldırgan yanlarımızı barışçıl ruhumuzla nasıl bağdaştırabileceğiz? Biz şeytana pabucu ters giydirecek kötülükler yapabilirken, diğer kişilere, hatta düşmanlarımıza karşı en muhteşem merhameti ve şefkati nasıl gösterebileceğiz?
İçimizde ya da beynimizde neler dönüyor olsa da, ruhlarımız insanlığın evrimi doğrultusunda çok daha karmaşık bir yapıya sahip. Bu karmaşıklık sanatçıların ve edebiyatçıların, içimizdeki insanların üretebileceği en estetik eserlerin süzülüp çıkacağı dipsiz bir volkandan yararlanma olanağı tanıyor. Ve ne yazık ki, bazen bu sanatsal yaratı, savaş sanatıyla da ortaklıklar kurabiliyor. Bütün bilimsel ve sanatsal girişimler, yeryüzündeki insan soyunun gerçekten yok edilmesine de yol açabilecek bir potansiyele de sahip.
Ancak iyimserlikle bakarsak, bu çıkmazdan kurtulmanın hala insani sayılabilecek bir yolu da var. İyi ve olumlu niyet taşıyan yönümüzün bize sağladığı gücü, yolumuzu aydınlatması için kullanabiliriz. Maharet, gelecek kuşaklar için taşınan kaygıları ifade etme yöntemlerini bulan sanatı ortaya koymaktır.
Kendimizi ve içimizde neler olup bittiğini daha etkin bir şekilde keşfetmeliyiz. Bu şekilde eğer içimizde yaşananları paylaşmaktan vazgeçmezsek, git gide daha iyi bir konuma gelebiliriz…
YORUMSUZ YORUMLAR
I
yenilmekle boğuşurum sabah akşam
ruhum dinlenir her cengin bitişinde
silahlar düşmüş olabilir yere
içimdeki derinlik sığlaşmaz hiç bir anda
yeter ki ben bir olayım canda
sesini, hayalini ve kendimi bulayım orada
II
bir soluk yakınlığında
boğazın kurur konuşmasan da
içmeyi unutuverirsin yanında su varken
sürmeden hücreleri tensel titreşime
bilişsizliği cahilce lanetlemeden
bilgeyi terletirsin dünya bilmecesiyle
yeniden kolayca geçirirsin ipliğini zamanın
hiç bir yolcusu olmasa da hayal dünyasının
gerçek ya da sanal alıcısı bulunur diye beklersin sen
evet haklısın, karışacak bir gün gerçekler ve düşler birbirine
III
birden uyanabilir özlemler
göndermeli mi acaba ufuksuz düşleri
yaşamadan kendiliğinden
dillenmiş tanınmışları uzaklaştırmaya korkarsın
bilinmezler dünyasının kilidini açar birileri
hani dersin yaşamıştım ben
yaşamadığım anlarınla karşılaşırsın
unutmadan geleceğini
bana koşarsın
kim bilir
IV
ve aslında koşmak
delicesine
çukurlara rağmen
hiç bir vazgeçişe izin vermez bir kapı gibi
cesurane
V
efsanelerin kahramanı onlar
tozlu dehlizlerinde tarih yapraklarının
birilerini bekliyor olabilirler
şövalye ruhluları özellikle
kin beslemeyenlerin dünyasındalar
sevdaları en hasından tutkuların
yuvarlak bir gökyüzü tepelerinde
dünyalarının ötesine koşmak isterler
orası orta çağ olsa ne yazar
bugünden farkı ne?
VI
kıtalar ötesi yolculuk yapılır yazıyla
uçan kuşlara mektup sarılır
yükü ağır da olsa yorgunluğa değer
kuşlar gibi göçmendir düşünceler
fethedelim yargılamamızın gücüyle
evrenin sunguları çıkmış yağmaya
bilgi de güzellik de orada
kimse almasa, dokunmasa da varlar ya!
VII
insanlar yokluklarla boğuşurken
yılgınlıktan dem vur çaresizler için
bilgeliğini konuştur sen de en derin sesinle
tam tam sesleri duyulsun uzaklardan muştular için
yeter de sefilliğine insanlığın
VIII
serzenişler çoğun boşlukta
sitemleristimsiz sesler kısık hemi de
yücelerdeki karın suyu inmiyor düze
ellerimi uzatmıştım oysa gökyüzüne
dilenmeye utananlardan değilim
hak ettiğim için yalvarmam
verse de Tanrı vermese de
isteme hakkının peşinde olacağım daima
IX
yorumların dünyasında
yaşamak ve yazmak
yazgılarımızın aktığı dünyaya
evrene başkaldırmak
belirsizliklerinden dolayı
aynı ırmakta yıkanmak
farklı suyu olsa da
zamanın eleğinden geçmek
kimileri üstte kimileri altta kalmak
yanarken soğumak
ve ürpermek ılık bir dokunuşla
BELGRAT GÜNLERİ
I –Çiçek Açan Yapraklar
bitkiler âleminin oluşumuna yakışır biçimde taçlanmış
zamanının en yetkin güzelliğini yansıtarak
güneş eriyip giderken çılgın gövdeler ayaklanmış
yapraklar öncü kol sanki çiçeklerin gelmesi için peşi sıra
okyanuslar aldatıcı bacalarla rahatlama yolunda
sen ve ben uçuk bir arzuyu beslemişiz özenerek
feda oluşları elbette bir yeniden doğuş yaprakların
gölgelerinin altında o yapraklar çiçeklere yer açarken
II –Belgrat’ın Kuşları
gökyüzü gölgelendi nostalji kuşlarının bin bir rengiyle
antik sevimli kent çığlıklarla karşılık verdi huşu içinde
genç kızlar o çok aradıkları şefkatle buluşma kuyruğunda
çılgın anlar yaşanırken içkiler fon diplendi bir anda
sayısız kez anlatıldı başa gelenler
iki ırmak birden taştı suçluluk duygusunu tattılar
ozanlar etkileyici destanlarını anlattılar bıkmadan
belgrat’ın kuşları uçup gidiverdi birbiri ardından.
III –Onu Bir Dene
korkusuz bakışlar bakanı yakalar
tonlarca kahkaha tatsız ziyafetin üstüne dökülür
nezaket ölümsüzdür
özlem yılları uzar mı uzar
sevenler ve dalga geçenler
havayı kuşku ile kirletir
kontrolü ele almak içindir
karşılık olarak gösterilen kabulle
yaşam aktörleri çıkar sahneye
bacaklar gösterilir geçit törenlerinde
hep birden uçar yarasalar çığlıkların ötesinde
saraylarda en sade varlıklar konaklar
tasarlanan çizgiler zamanı kazımaktadır
yorumlaman gerekir cesareti
bu da işin en zor tarafı besbelli
ne olduğunu kontrol etmezsen
bil ki bitmişsin sen
IV –Ufuklarla Oynaşmak
bir kemancı gelir kasabaya
çok mu çok uzak diyarlardan
yılların zamanı delip geçtiğini unutarak
beklentisi dinleyenlerinin
kalmasıdır altında standartların
darılıp gücenmeyle işi olmayan
bir çılgın ozanın da yolu geçer oradan
terk edilmiş bir evin önünde
buluverir kendini nedense
kemancı ve ozan
ikisi de başlar konuşturmaya hünerlerini
kemancı ufuk olurken
ozan söyler şarkının güzel sözlerini
V –Otobüsteki Şair
otobüsler çılgına döndürür şairleri
mantık uçuşmaya başlar bulutların üstünde
duygular gıdıklamaya başlar aklı ve hayalleri
aşıklar akıllarını başlarına devşirme derdinde
otobüsteki şair bütün risklere karşın
normal bir yaşam için
öncülük yapma sözünü tutar
yumuşak dokunuşları sözcüklerin
kaygılı zihinleri rahatlatır
ancak yine de pek kolay değildir
otobüstekiler
kafayı yiyebilirler
ve o anda hemen
şairin gerçek yoldaşı olurlar
VI –Güzelliği Paylaş
nedir sonucu düşüncelerin en güzelinin
ne ürpertir insanı derinden
korkuların en esaslısı yaşanırken
birileri daha iyisini biliyordur çoğunluk başka türlü
düşünürken
bu bir serap sanki
terk edilmiş umutlarca yaratılan
sirenler bütünsel olmayan olaylar için çalıyorsa
yaşam daha karmaşık hale geliyor tatminsizliklerinden
hoşnutsuz gönüllerin
gelecek senin de zamanın
hazır olduğunda
güzelliği paylaşmak için
VII –Geceleyin Sokak Lambaları
karanlıkta sokak lambaları hayalete benzer
umutlar hep şık kaçışların peşindedir
dar sokaklar görüntülerini daraltır
sokak lambaları düşlerime şekil verir
gece henüz erken gibi gözükse de
sokak lambaları bir başka fikirde
kendi yabancılığınla birlikte yürürsün
sokak lambalarını keser geçer çerçevesi zamanın
geceleyin
VIII – İki Irmak
çıktılar ortaya ve kucakladılar bizi
yürekleri en hoş arzuyla eridi
varacakları yere ulaştılar
havadaki sarsıntıların öncüsüydüler
iki ırmak yan yana aktılar
garip geceler ve sesler
saklı anılarını geri getirdiler
yankısıyla yüzyıllardır yaşananların
ölümsüz suların çobanları ağladılar
gizemli uzaklıkları içinde kayboldukları için
iki ırmak hep mutlu hissettiler kendilerini
sessiz yarası ayrı oluşun
ve onların birleşmek için durdurulamayan mücadelesi
IX –İki Sözcük
beklemeye alınmış bir düşün uzamları uzatıyor en yalın
düşlemimizi
teslim olmamız gereken anlara ihtiyaç olabilir durumu
kurtarmak için
yokluğu düşünerek en iyi şekilde donanmış olmalısınız öyle
değil mi
en iyi yaşama hevesini bulmak için
bir şiir yazmak yeniden yeniden gerilim verilen bir kurgu gibi
tam ortasında olabilirsiniz en zor yaratının
senin en hayalci özlemin için bile sıra gelecektir değil mi
devreye girmek üzereyken var olanı paylaşabilirsin
efsanevi yollar ikinci denemede inancını çizmeyecektir
ölümsüz arzunun uyanışı ile baş ederken
keserek beslediğin yaralar soyulmayacaktır
bütün öykü insani bir ıstırap konusu olabilecekken
iki sözcük senin sloganını veriyor, duruşun ya da neyse
bir ışıldak ile tünelin sonunda ışık daha parlak olabilecektir
dönecektir dünya sahtekar bir konuşmacının ekseninde
seçilen iki sözcük ŞAİR’İN AŞKI’nda tınlayacaktır
FIRTINA LALELERİ
Feleğin çemberi dar gelmiş olmalı, birileri
kaçırmıştır hangi kalıbını insanlığın
Dökme taşlar, çakıllar ve kumlar ezilebilir belki
görünmeyen dev eserlerin altında, gerçekten
Yürek daralmalarına çare bulunabilir mi
diyen bilgelerin kendisi karanlıkta her an
Yakamozlar deniz üstünde öyle parlıyor ki
kayıplara karışıyor hemen yeni baştan
Yaşam tezgâhında etleri, düşleri
ve küçücük yürekleri doğruyorlar, gerçekten
Yazılar, sözler ve özler uçuşuyor
halsiz rüzgârların peşinde
bir an durmaksızın
Öyküler ve masallar can buluyor
destansı kâğıtlarda
dilinde ve elinde ozanların
Bir dağ keçisi bakıyor tepenin üstünden
özgürlüğün tadını ve ayazı içerken
Bulutlar halka halka
dolanıyor vadinin kuytularında
ve fışkırıyor öfkeleri en alttan
Bir bilmece olmalı doğanın
formülü, suyu, ateşi
ve havayı ayıran ve kaynaştıran
İşte o fırtınalar getirdi
buluşturdu soğanlarını lalenin
büyülü formülüyle deniz perilerinin
Aşkla, şevkle donanıverdi lalenin rengi
Bazen koyu mavi, kimileri pembemsi
Fırtınalar ezmezdi
narin yanaklarını o zarif çiçeğin
Doğurmuştu doğa cefayı da seviyi de
bilen bilmeliydi ölümsüzlük sihrini
toprağa gömmek zamanı gelmişti
Umutsuzluk biçilmezdi, umut yeşermeliydi
hangi dereden su geleceğine bugün
aldırmazdı hayretlerin şeyhi
su da akardı, yaşam da
bulup yolunu kendisi
lalelerle fırtınalar
her daim öperdi
yaşamın kendisini
ve birbirlerini…
Books
and more…
Recitals
Ankara, Isparta, Istanbul
