Faruk Buzhala is a well-known poet from Ferizaj, Kosovo . He was born in 9 March 1968 in Pristina . He is the former leader and menager of “De Rada” a literary club, from 2012 till 2018, and also the representer of Kosovo on 100 TPC organization . Except poetrys, he also writes short stories, essays, literary reviews, traveltales, etc. Faruk Buzhala is a organizer and menager of many events that are kept in Ferizaj city. His poems are translated in English, Italian, Spanish, French, German, Croatian language, and are published in a couple anthologies such in USA, Italy, Mexico, etc.
He has published four books : ” Qeshje Jokeriane”(Jokerian Smile) 1998 , ” Shtëpia pa rrugë “(House without road) 2009 , ” Njeriu me katër hije “(Man with four shadows) 2012, ” Shkëlqim verbërues”(Blinding brilliance) 2015, and “ Një gur mangut”(A stone less) 2018.
Mëshira
Mëshirë mos kërkoni nga unë
Se edhe unë jam si ju
Pjesë e portretit të përvuajtur
Nga libri “Qeshje Jokeriane” 1998
Mercy
Don’t ask mercy from me
I’m like you too
a part of an agonized portrait
From the book “Jokerian Smile” 1998
Unë duhet të jem ai
A thua
unë duhet të jem ai
i ngarkuari me guximin tuaj
nga goja ime të rrjedhin
mendimet tuaja
A thua
…
zoti më ndihmoftë
nga libri “Një gur mangut”,2018
Must be him
Do you think I must be him
The burden with your courage
From my mouth to flow
your thoughst
Do you think
…
Good help me
From the book “A stone less”,2018
Andej kufirit
Të përndjekur në të gjitha anët
me shpresat fundosur në thellësi
të shpirtit
me pyetjen gati se të tretur
në buzët e vyshkura
athua do të shihemi më
nënë vëlla motra kusherinj miq e shokë
lufta po e shtuaka dëshirën për jetë
të pakrahasueshme me asgjë tjetër
unë i ikur andej kufirit që ndan
gumëzhimën e luftës me
qetësinë e rrejshme
pres duke bërë sehir
liria të na pikë nga qielli
nga libri “Një gur mangut”, 2018
Across the border
Persecuted on all sides
with grounded hopes deep in our souls
with the question almost dissolved on our lips
will we meet again?
Mother brother sisters cousins and friends
The war adds meaning to life
incomparable with nothing else
I fled the border that separates
the buzz of war with a false calm
I look forward to doing something
Freedom to leaks out of the sky!
From the book “ A stone less”, 2018
Dua të
qaj
të derdh dufin
që kam.
Dua të qaj
të zgjidh shpirtin
mbështjellë me velin e mërzisë.
Dua të qaj
deri në cep
të unit tim.
Dua të qaj
të vadis me lotë
lulet në kopshtin e lumturisë.
Dua të qaj
e lotë nuk më rrjedhin!
Nga libri “Qeshje Jokeriane”, 1998
Grief
I want to cry
To blow the peel of grief
That enlaced my heart
I want to cry
To be a tear at all
In the darkness of grief
Flowers let get drunk
In the garden that I’m not
completely to get dry
From the book “Jokerian Smile”, 1998
M b a r i m i
“Qe dymijë vite u ndal rrugëtimi i profetëve”
Njerëzit kanë mbetur
në udhëkryqin e jetës
pa ditur kah të shkojnë:
Kah e kaluara,e tashmja, e ardhmja, apo…?!.
Mësimet e vjetra i morëm për ters
dhe i futëm në thes.
Pastaj ia ngarkuam kohës
barrën e mëkateve tona.
E asgjësuam terrin
por mbetëm në terr,
me sy të lodhur shterpe nga miopia
kërkojmë hirin e zjarrit të hyjnive
të tretur diku në univers.
nga libri “Shkëlqim Verbërues”, 2015
The ending
” Two thousand years ago ended the voyage of the prophets’’
People are left
at the crossroads of life
without knowing the direction to go:
Past, Present, Future,
or …?!.
Old wisdoms
We took for the worse
and put them into a bag.
Then we upload into time
the burden of our sins.
We annihilated darkness
But we were left in the dark,
with tired eyes barren of myopia
seeking the grace of gods fire
wasted somewhere in the universe.
From the book “Blinding brilliance”, 2015
Shtëpia ime qindvjetëshe
Plagët e kohës t’figurojnë në mure
Edhe pse shumë herë t’i kuroja
Je e bukur si monument i t’kaluarës
Për mua që në ty jetoj.
Shtëpia ime qindvjetëshe
Kur bie shi përse qanë
Pullazi tavani pikojnë
E unë
Vrapoj me tasa në duar
Të t’i mbledh lotët.
Nga libri “Shtëpia pa rrugë”, 2009
My house
My house is hundred years old
The wounds of time appear on the walls
Even though I have tried to repair you
You are as beautiful as a monument of the past
I have lived and grown inside of you.
My hundred years old house
When it rains why are you crying?
The roof and ceiling leak
And I …
Run with bowls in my hands
To picked up the tears.
From book “House without road”, 2009
Një gotë ujë
Tali e mbushi gotën me ujë dhe e pyeti Sarën duke e shikuar:don ujë? -Jo faleminderit –ia ktheu ajo. E piu vetë gotën me ujë dhe e la të zbrazur mbi tavolinë.Mandej u kthye në krevat ku u shtri afër Sarës.E mori batanien që ishte te fundi i këmbëve të tyre dhe u mbuluan.Sara vuri kokën në gjoksin e tij dhe me njërën dore filloi ta prekte lehtazi kofshëve.Poashtu edhe Tali ia lëmonte flokët asaj derisa e kishte humbur shiqimin e tij andej kah dritarja e vogël e dhomës.Të lehtësuar … i zuri gjumi të dytë duke u menduar. Kur i hapi sytë Sara , pa se e kishte kotur gjumi pavërejtur dhe tanimë kishte aguar ditë e re.U ngrit me të shpejtë nga krevati dhe filloi ti mbledhë teshat e saj të hedhura në mes të dhomës duke i veshur me radhë.Pasi u vesh, pa u ndier eci me hapa të lehtë kah dera.E hapi atë kujdesshëm dhe ndërsa po dilte nga dhoma e ktheu kokën kah i dashuri i saj,e shikoi për të fundit herë dhe doli duke e mbyllur derën pas saj. Ishte heret dhe dielli sa kishte lëshuar rrezet e saj të para duke ngrohur butë dhe lëmueshëm qytetin. Sa bukuri dhe aromë u ipte barit dhe luleve vesa e mëngjesit.Cicërrimat e zogjve jehonin hareshëm gjatë fluturimit të tyre mbi degët e drunjëve.Rrugëve,pastruesit me fshisa në duar, duke biseduar fshinin anëve rrugët.Aty këtu shihej edhe ndonjë kalimtar rasti kah ecte trotuarit .Veturat e pakta që kalonin rrugëve të qytetit ishin të vetmet që e prishnin qetësinë e mëngjesit.Duke u ngutur dhe me dronë se po e shihte ndonjë i njohur në këto orë të hershme, Sara iu afrua shtëpisë së saj.Provoi ta hapë derën por nuk u hap,ishte mbyllur.Eci disa hapa deri te dritarja e shtëpisë dhe trokiti ngadalë në te duke thirrë me zë të ultë:-Nënë,hapma derën.-Mandej u kthye te dera duke pritur. Priti pak aty dhe dëgjoi kur u tërhoq shuli i derës nga brenda. U hap dera ngadalë dhe papritur i doli babai përpara me fytyrë të ngrysur! -Ku ishe kështu?-e pyeti ky me zë qortues -Isha te Hyra-ia ktheu Sara me zë të dridhur nga frika . -Pse po rren,a?-i tha babai i tërbuar. -Nuk po rrej-iu përgjegj Sara. -Nuk po rren a-tha babai i saj dhe e kapi për flokësh duke i bërtitur:tash ta kallxoj unë qejfin tye.-E tërhoqi ashtu për flokësh derisa e futi në dhomë dhe e përplasi mbi dysheme.Filloi ta hjekë rripin nga pantallonat duke i thënë:Ku ishe tërë natën,a?-E ngriti rripin lart në ajër e i ra me sa forcë që kishte.Prapë e ngriti krahun me rripin në dorë dhe e goditi ate edhe njëherë furishëm me rrip trupit duke u çjerrë: -me kënd ishe mbrëmë,me kënd ishe a?- -Sara e shtrirë përtoke me duar në kokë lëshonte ofshama dhimbjeje pas çdo goditjeje të
babait mbi trupin e saj. Para syve të mbyllur nga dhimbja e goditjeve i dilnin imazhe nga nata e kaluar.Ah…në dhomën gjysmë të errët ku kishte një tavolinë të vogël me tre stola qëndronte një bakall me ujë dhe një gotë.Ndjeu dhembjen e goditjes dhe lëshoi një ofshamë Ah,,,në një kënd të dhomës ishte krevati në të cilin ishte e shtrirë ajo me të dashurin e saj…Ah…ofshau pas goditjes Sara.Të shtrirë lakuriq lëviznin duke u fërkuar me trupat e tyre dhe e ledhatonin njëri tjetrin.Ah…ofshau.Putheshin zjarrtë duke ia thithë gjuhën plot afsh njëri tjetrit …Ah…përqafoheshin,kafshoheshin…ah…e ndjenin kah i tundnin lehtë trupat e djersitur plot kënaqësi….Ah…tutje në dysheme ishin rrobat e tyre të hedhura aty këtu pa kujdes…Ah…nga dritarja e vogël depërtonte brenda në dhomë drita e hënës së plotë që zbuste errësirën…Ah… dhe në një kënd tjetër drita e saj kishte rënë mbi disa libra dhe fletore…Ah…frymëmarja e tyre epshore thente qetësinë e natës…Ah…ndjeu se si u shkri në një trup të vetëm me te… Babai ishte djersitur i tëri duke i rënë me rrip pandërprerë, sa mundte vajzës së tij.Ishte prishur në fytyrë,sytë i ishin zgurdulluar dhe me buzë ndër dhëmbë lëshonte zë ëh…ëëh…ëëëh…pas çdo goditjeje mbi vajzën e tij duke liruar forcën e akumuluar brenda tij nga tërbimi. Ahh…ahhh…ahhhh…bërtiste mbyturazi Sara nga çdo goditje, derisa ndëgjonte njëkohësisht ofshamat e Talit mbi te. Pas një kohe mbretëroi qetësi të cilën e ndërpreu Tali i cili u ngrit nga krevati dhe fare lakuriq shkoi te tavolina. Në ndërkohë babai ndjeu se si dikush e kapi për dore duke ia ndalë goditjet dhe i bërtiti :E mbyte çikën tane,o njeri. I humbur fare e ktheu kokën dhe pa gruan e tij që po i qëndronte para, e tmerruar duke ia zapuar dorën me dy duart e saja .Pamja e saj ia ndali hovin. E shikoi Sarën që po qëndronte shtrirë nën këmbët e tij . Me të shpejtë, gruaja u përkul që ta shihte vajzën e cila kishte mbetur e plandosur në mes të dhomës ku flokët i ishin derdhur rreth kokës aty në dysheme. E rënduar nga goditjet, Sara lëvizi me veshtirësi sa për tu ndier.E kapur nga paniku nëna e saj u ngrit e lemeritur dhe vrapoi për të marrë ujë teksa i bërtiste burrit :Jazëk,jazëk t’koftë. Sara kishte mbetur gati se pa vetëdije nga të goditurat e babait të saj të tërbuar.I hapi sytë rëndë dhe në një imazh të mjegullt e pa të dashurin e saj se si po e mbushte gotën me ujë nga bakalli…e pa atë kur ktheu kokën kah krevati ku ishte kjo dhe e pyeti:Do ujë Sarë?
Zëri i erdhi i largët dhe i mbytur.Donte të fliste por nuk mundte të lëshonte zë.I ishte tharë goja dhe e kishin lëshuar forcat.Ashtu me shumë mund dhe dhimbje buzëqeshi mallëngjyeshëm, e zgjati paksa dorën,por nga mungesa e forcës,dora i ra në dysheme.Sytë iu errën… nuk shihte më asgjë pos territ.
Nga libri “ Njeriu me katër hije”,2012
A glass of water
Tali filled a glass of water and asked Sarah while gazing her , “Want water, Sarah?”
“No, thank you,” she answered.
He drank the water alone and left the empty glass on the table. He returned to the bed and lay next to Sarah. He grabbed the blanket at the end of their feet and covered both. Sarah placed her head on his chest and with one hand began to gently touch his thighs. Likewise Tali caressed her hair though his gaze was lost towards bedroom’s small window.
At ease… they fell asleep in thoughts.
When Sarah opened her eyes, she noticed they had fallen asleep without realizing and the new day had dawned. She stood fast from the bed and began to gather her clothes thrown in the middle of the room while orderly putting them on. As soon as she dressed, she gently headed toward the door. She carefully opened it and as she headed out, she turned her head toward her lover, seeing him for one last time and left closing the door behind her. It was early morn and the sun’s first rays were beaming solemnly warming the city. What splendor and aroma was the morning dew giving to the dawn! The bird melodies echoed happily as they flew to the branches. Roadside, caretakers chatted and swept holding their brooms. Here and there, a passerby strolled the sidewalk. Occasionally vehicles drove by spoiling the morning peace. Swiftly and troubled someone known would notice her this early hour, Sarah drew close to home. She tried opening the door, but it didn’t open. She walked a few steps to the window and gently knocked on the window and whispered, “Mom, open the door.”
She returned to the door and waited. Shortly after she heard the hinges come off from the inside. She slowly opened the door, but was suddenly greeted by the father’s scowled face.
“Where were you?” He asked in an angry tone.
“I was at Hyra’s,” she responded with her voice cracking in fright.
“Why are you lying?” he asked furiously.
“I’m not lying.” Sarah answered.
“You’re not lying, huh?” he grabbed her hair hollering, “I’ll show you now.” He dragged her by hair than threw her to the bedroom floor. He began to take off his belt, asking, “Where were you all night?” Then lifted his belt in the air and beat her with all of his strength. Again, he lifted his arms and hit her again in fury, unleashing and asking, “Who were you with last night, huh?”
Sarah groaned as she held her head each time her father whipped her body. Images of previous night reappeared in her closed eyes. Oh… the dark room with small table and the three stools, the water-filled pitcher and the glass. She felt the pain of the whip and exhaled a sigh. Oh, that room corner in which she laid with her lover… Oh… sigh again after another whip. They lay naked caressing each other… Oh… sigh. Passionate kisses, sucking on each other’s tongues, oh. Oh… the hugs… the gentle bites… Oh… the feeling of the bodies rocking with joy… Oh…the floor where their clothes flung all over without care. Oh, the little window that seeped the moonlight and softened the darkness… Oh… the other corner where its light shined over a few books and notebooks. Oh… their lustful breathing that broke night’s silence… Oh… she felt how she melted with only him…
By now, father was sweating entirely from the uncontrollable beatings. Frenzied with his goggled eyes and lips under his teeth released ah’s after each whip over his daughter then gaining strength from his madness.
Ahh… ahhh… ahhhh… Sarah cried after each hit as she evoked Tali’s sighs over her. After a while quietness reigned and which Tali broke getting up and nakedly approaching the table.
Meanwhile, father felt someone grabbing his hand stopping his beating while yelling, “You’re killing your daughter.”
Lost he turned to see his wife that stood in front of him, troubled and blocking his hands with both of hers. Her look halted his haste. She looked at Sarah lying below his feet. She knelt to check on her daughter who had crashed on the floor with her hair strewn.
Laddered from beatings, Sarah barely moved. Panicked mother got up and ran terrifyingly to get water while screaming and cursing at her husband. Almost unconscious, Sarah opened her heavy eyes and a clouded image of her lover as he filled his glass with the pitcher… she saw him as he turned his head toward the bed where she lay and asked, “Want water, Sarah?”
The voice came from afar and drowned. She tried to speak, but couldn’t. Though her mouth dry she no longer had any strength left. As such she mustered all the pain and might and smiled longingly; reaching, but weakened arm fell on the floor. Her eyes darkened… and darkness was all she could see.
From the book “ Man with four shadows” ,2012
